Nauka aportu przebiega wieloetapowo. Musimy nauczyć psa poszczególnych etapów / komend.
Rasy o naturalnych predyspozycjach do aportowania będą miały łatwą drogę do przejścia podczas nauki trzymania i aportowania. Rasy o braku naturalnego aportu, będą miały większy problem.
Aport jako fundament nauki oznaczania rolką
Bez solidnie opanowanej umiejętności aportowania nie powinniśmy rozpoczynać nauki oznaczania rolką. Rasy o naturalnych predyspozycjach do aportowania będą miały w tym zakresie łatwiejszą drogę, podczas gdy psy pozbawione tego instynktu będą wymagały więcej czasu i pracy.
Zanim przystąpimy do ćwiczeń z rolką, pies powinien swobodnie i płynnie aportować wybrany przedmiot. To nie jest moment na budzenie pasji do aportowania, lecz czas na precyzyjne pokazanie psu, jakie zachowania są pożądane. Dlatego naukę należy rozbić na mniejsze etapy i rozpocząć od ćwiczeń bazowych: trzymania aportu oraz oddawania go przewodnikowi.
Umiejętność trzymania przedmiotu w pysku przez kilka sekund
Oddawanie aportu na komendę
Znajomość komend: „do mnie”, „zostań”, „siad”
Spokojne środowisko (np. dom), by ograniczyć czynniki rozpraszające
Trzymanie przedmiotu – zaczynamy od krótkich okresów (np. 2 sekundy). Każde prawidłowe trzymanie nagradzamy, np. smakołykiem.
Oddawanie aportu – nagradzamy psa za poprawne oddanie przedmiotu przewodnikowi.
Trzymanie aportu przy oddalającym się przewodniku – pies zostaje z aportem, przewodnik odchodzi.
Przywołanie z aportem – pies siedzi z aportem, przewodnik odchodzi i przywołuje psa. Nagradzamy za przyniesienie przedmiotu.
Siad z aportem przed przewodnikiem – nagradzamy moment, gdy pies usiądzie z przedmiotem przed nami.
Praca z rzuconym aportem – kiedy poprzednie etapy są opanowane, zaczynamy rzucać aport i nagradzać psa za przyniesienie go przewodnikowi.
Pierwsze etapy aportu można wykonywać w domu, w spokojnych warunkach. Czyli zaczynamy naukę aportowania - świadomego poszczególnych etapów. Często bardzo potrzebnych, aby wytłumaczyć psu ratowniczemu jego przyszłą pracę.
Słowo klucz lub kliknięcie klikera następuje gdy pies trzyma przedmiot w pysku, nie przejmujemy się tym że wypluwa go po kliknięciu lub słowie klucz. Nagradzamy sam moment zainteresowania, chwycenia przedmiotu.
Pies ma włożyć przedmiot do pyska i zachowanie zaznaczamy słowem klucz od razu gdy je wykona. Nie przejmujemy się nawet gdy pies na początku od razu wypluwa, jednak "zdjęcie zachowania" MUSI nastąpić w momencie gdy pies ma przedmiot w pysku! Nie nagradzamy gdy go wypluwa, tu ważne jest łapanie momentu który chcemy nagrodzić. Opisując to bardziej obrazowo, robimy zdjęcie zachowania i musimy nacisnąć guzik w aparacie w odpowiednim momencie. Stopniowo wydłużamy czas trzymania aportu przez psa ( np. po 3 dniach wymagamy 2 -3 sekundy trzymania przedmiotu). Nie można nagradzać psa w momencie wypluwania. Jeśli pies zrobi coś źle - ignorujemy to zachowanie lub jeśli będzie to dla nas lepsze do zrozumienia, spokojnie mówimy - "nie, nie o to zachowanie mi chodziło". Pies potrafi uwarunkować się na słowo "nie" czyli brak nagrody.
U młodego psa możemy nagradzać samą chęć, próbę otworzenia pyska w celu chwycenia przedmiotu.