Zaginięcia dorosłych to często efekt chwilowego lub długotrwałego kryzysu psychicznego, chorób, wypadków, celowego działania lub przypadkowego zagubienia się. Wielu przypadkom można zapobiec, wprowadzając do życia codziennego i swojego otoczenia proste zasady, schematy działań, które można podjąć, aby zmniejszyć lub wyeliminować ryzyko zaginięcia.
Wsparcie psychiczne – reagowanie na objawy depresji, lęku, myśli samobójczych, uzależnień. Poza terapią i wsparciem specjalistów kluczową rolę odgrywa rozmowa i wsparcie najbliższych. Dlatego na co dzień nie zapominajmy o tym, żeby zapytać „jak się czujesz?”, powiedzieć „jesteś dla mnie ważna/ważny”.
Obserwowanie zmian w zachowaniu – wycofanie się, nagła chęć „zniknięcia”, izolacja mogą być sygnałem ostrzegawczym o problemach. Pytaj, nie bagatelizuj, wspieraj.
Stały kontakt – żyjemy szybko, zapominając, nie mając przestrzeni na efektywny czas z bliskimi. Zatrzymajmy się na chwilę i podarujmy rodzinie i przyjaciołom czas, regularne rozmowy. To pozwala szybko zauważyć ewentualne pogorszenie się stanu psychicznego.
Najbliższe otoczenie – rodzina, sąsiedzi powinni wiedzieć o chorobach osób starszych. Wiedząc o demencji, chorobie Alzheimera, cukrzycy, chorobach serca lub innych, osoby z otoczenia są w stanie reagować, gdy senior wychodzi sam, znika na długo, dziwnie się zachowuje.
Zabezpieczenie otoczenia – np. zamknięcie bramy, furtki, drzwi, aby osoba zdezorientowana nie wyszła niezauważona.
Identyfikacja – w kieszeni czy portfelu można umieścić kartkę ICE (In Case of Emergency) z numerami kontaktowymi i informacjami medycznymi. Można też wszyć w ulubioną kurtkę lub koszulkę numer telefonu najbliższej osoby.
Nowoczesne technologie – zegarki z GPS, aplikacje lokalizacyjne, opaski medyczne są bardzo pomocne podczas poszukiwań osób zaginionych.
Informowanie bliskich – o planach wyjazdu, trasach podróży, planowanych godzinach powrotu. Nawet w przypadku towarzyskiego wyjścia na kawę warto powiedzieć, z kim wychodzę, dokąd idę, o której godzinie planuję wrócić. W przypadku zaginięcia są to niezwykle cenne informacje, pomagające przy planowaniu działań poszukiwawczych.
Wchodząc do lasu – miej przy sobie naładowany telefon z włączoną usługą lokalizacji, latarkę i zapasowe baterie.
Bezpieczeństwo w podróży – nie należy podróżować samotnie w nieznane miejsca bez powiadomienia kogokolwiek.
Unikanie ryzykownych sytuacji – spotkań w nieznanych miejscach z osobami poznanymi w sieci, wsiadania z obcymi do samochodu, zabierania autostopowiczów podczas samotnych podróży.
Aktualne zdjęcie – rodzina powinna mieć aktualne fotografie, znać znaki szczególne, takie jak blizny czy tatuaże.
Budowanie więzi – częściej znikają osoby samotne, czujące się niepotrzebne, niewygodne, uważające, że są ciężarem. Dlatego aktywizacja seniorów jest bardzo ważna. Grupy wsparcia, kluby seniora, biblioteki pomagają utrzymać kontakt i więź ze społecznością.
Edukacja rodziny i sąsiadów – by reagowali na nieobecność w domu i w okolicy, w której dana osoba regularnie bywa.
Dla członka rodziny – nie czekaj ze zgłoszeniem. 24 godziny to MIT! Niezależnie od wieku osoby, zaginięcie należy zgłosić natychmiast!
Dla osoby zaginionej – jeśli się zgubisz, zostań w miejscu.